:54:01
Je kunt niets doen, dokter.
:54:03
- Zeg dat niet.
- Niemand kan iets doen.
:54:06
Begin bij Jacobs, professor.
Hij was de eerste.
:54:10
Eric en ik hebben hier
vele uren aan besteed...
:54:15
sinds Oakridge.
:54:18
Maar hij was een ongeduldige oude man.
:54:21
Hij was ervan overtuigd dat...
:54:24
een occasionele fout bij de dieren...
:54:27
niet noodzakelijk betekende...
:54:30
dat de voedingsstof niet bij mensen
zou werken.
:54:35
Toen ik...
:54:37
op een dag in de stad was...
:54:40
gaven hij en Paul...
:54:42
zichzelf een injectie.
:54:44
Wanneer gaf Jacobs
zichzelf een injectie, meneer?
:54:47
Vier dagen voor hij stierf.
:54:50
De acromegalie ontwikkelde zich
in vier dagen.
:54:54
De isotoop veranderde onze voedingsstof
in een nachtmerrie.
:55:00
Daarna...
:55:01
werd Paul gek en viel me aan.
:55:07
Terwijl ik bewusteloos was, zorgde hij
ervoor dat ik het niet zou overleven.
:55:14
Maar ik...
:55:15
ging door met het experiment...
:55:18
en hoopte dat in de weinige tijd...
:55:20
die me nog restte, ik zou kunnen...
:55:23
bewijzen dat...
:55:25
de voedingsstof...
:55:27
zou werken.
:55:30
Je had ze moeten zien.
:55:34
Je had ze moeten zien.
:55:37
Je had ze moeten zien voor de brand.
:55:41
Ze overleefden enkel op onze voedingsstof.
:55:44
Een rat acht keer zo groot als normaal.
:55:49
Een cavia zo groot als een politiehond.
:55:53
Een tarantula...
:55:57
Allemaal verloren.
:55:59
En de tarantula?