2:18:00
Niespodzianka! Niespodzianka!
2:18:03
Niespodzianka jest na tarasie.
2:18:09
Pogadamy o tym później .
2:18:10
Powiedziałbym ci, ale nie było cię.
Musiałem podjąć decyzję.
2:18:15
Dobrze, że w ogóIe
udało mi się ich zgłosić.
2:18:17
Wszyscy będą o nich mówić.
7-ro dzieci z jednej rodziny!
2:18:22
Max!
2:18:24
Chyba ci jasno powiedziałem. . .
2:18:27
co myśIę o publicznym śpiewaniu!
2:18:30
Komitet był zachwycony.
2:18:32
- Co mówili?
- Nie słyszałem takiej euforii .
2:18:35
- Chociaż ten jeden. . .
- Absolutnie nie ma mowy.
2:18:39
- Georg, to dla Austrii .
- DIa Austrii?
2:18:43
- Nie ma już Austrii !
- Przyłączenie było pokojowe.
2:18:47
- Przynajmniej bądźmy za to wdzięczni .
- Wdzięczni?
2:18:52
Wiesz co, Max. . .
2:18:55
czasami trudno mi uwierzyć,
że cię znam.
2:19:00
Ojcze, zapomniałam.
2:19:03
To do ciebie.
2:19:13
Mario, przynajmniej niech udaje,
że z nimi współpracuje.
2:19:18
Przekonaj go.
2:19:19
Nie mogę go prosić, by był kimś
kim nie jest.
2:19:22
Więc ja go przekonam.
JeśIi dzieci nie będą śpiewać, to. . .
2:19:25
będzie to
rzutowało na Austrię.
2:19:28
O, wiem.
Mi też to na dobre nie wyjdzie.
2:19:36
Mamo? To tak ładnie brzmi .
2:19:39
- Lubię na ciebie mówić Mamo .
- A ja Iubię tego słuchać.
2:19:42
Bardzo kochasz ojca.
Widzę to.
2:19:46
Bardzo.
2:19:47
Mamo, co zrobić jak myśIisz,
że kogoś kochasz?
2:19:51
To znaczy, kiedy przestaniesz kochać
albo ten ktoś przestanie cię kochać?
2:19:59
Cóż, można trochę popłakać.