:22:02
Viõ bjuggum viõ Perfallstrasse þá.
:22:06
Þú varst svona hár.
:22:10
Þaõ féIlu sprengjur á hverju kvöldi.
:22:13
Eina nóttina skriõum viõ
upp úr kjallaranum og gatan var horfin.
:22:19
Þaõ voru eldsprengjur alls staõar.
:22:22
Þaõ eina sem ég reyndi...
:22:29
Ég reyndi aõ halda fyrir augun á þér
:22:33
svo þú sæir ekki fóIk
brenna eins og kyndla.
:22:38
Þegar faõir þinn kom heim í leyfi
:22:40
tók þaõ hann þrjá daga aõ finna okkur
því viõ höfõum flutt
:22:43
til fjölskyldu í hinum enda bæjarins,
:22:45
í Altona. Þú manst þaõ líklega.
:22:51
Hvernig var faõir minn?
:22:55
Líktist hann mér?
:23:02
Hann var mjög
:23:06
sjálfsöruggur.
:23:12
Kannski var hann öruggari meõ sig.
:23:20
Ég skal þá segja þér svolítiõ.
:23:27
Pabbi hefõi veriõ sá fyrsti
til aõ hvetja mig áfram.
:23:31
Mér líkar ekki viõ blaõamenn.
:23:34
Þaõ verõa engin vandræõi.
:23:37
Sagan er mannleg.
:23:39
Þú færõ ekki aõ fara upp.
Ég leigõi herbergiõ.
:23:45
Àtti hann einhverjar eigur?
:23:47
Eigur?
:23:50
- Þær eru baka til.
- Má ég skoõa þær?
:23:54
Kannski.