:13:01
Roschmann liet vele vrouwen,
kinderen en bejaarden...
:13:05
meteen bij aankomst ombrengen.
:13:07
Dood waren ze meer waard.
:13:10
Hun kleren, hun haar, hun tanden
brachten geld op.
:13:14
Maar Esther en ik overleefden dat jaar.
:13:19
Ik was architect geweest...
:13:20
en ik kon timmeren,
zodat ik geschoold werk kreeg.
:13:24
We werkten 12 uur per dag
in de kampwerkplaatsen...
:13:27
of op de zaagmolens
in de berijpte bossen aan de kust.
:13:33
Die winter dacht ik vaak
dat Esther zou sterven.
:13:37
De honger, de kou
en de voortdurende kwellingen...
:13:41
schenen haar geest en levenswil
gebroken te hebben.
:13:45
Vergeleken met anderen
hadden wij nog geluk.
:13:47
Vele gevangenen kregen
helemaal geen voedsel en stierven.
:13:52
Roschmann had 'n liefhebberij: -
:13:55
Hij vernietigde graag mensen.
:13:58
Eerst hun ziel, dan hun lichaam.
:14:01
Wat is er, man? Weekheidsverschijnselen?
:14:03
Hij had niets bij zich, zei hij. Hij is pas 16.
:14:08
Verman je!
:14:18
Nummer 1: Vuur!
:14:23
Nummer 2: Vuur!
:14:28
Nummer 3: Vuur!
:14:35
Nummer 4...
:14:55
Maak maar af.