1:36:04
Jedno już wiecie,
czas szybko płynie.
1:36:08
Już wiele razy
snułam tę Opowieść.
1:36:11
To nie jest historia jednego
człowieka lecz nas wszystkich.
1:36:15
Posłuchajcie i zapamiętajcie.
1:36:18
To, co usłyszycie,
przekażecie swoim potomnym.
1:36:23
Spoglądam wstecz,
poprzez bezmiar czasu. . .
1:36:27
Widzę szczęśliwców, którzy
mogli wyruszyć do domu.
1:36:32
Dotarliśmy tu i pełni szczęścia
zobaczyliśmy dawne dzieje.
1:36:38
Jedno spojrzenie
i wszystko zrozumieliśmy.
1:36:41
Wiedza naszych przodków
przekraczała nasze pojmowanie. . .
1:36:46
i naszą wyobraźnię.
1:36:49
Płyną dni, miesiące, lata.
1:36:53
Wiemy już. . .
1:36:55
że trudno nam będzie
odnaleźć dawną świetność.
1:36:59
Ale to powołanie,
które musimy wypełnić.
1:37:03
Nikt nie wie,
co nas jeszcze czeka.
1:37:07
Nadal, co wieczór,
snujemy Opowieść. . .
1:37:11
by pamiętać kim jesteśmy
i skąd pochodzimy.
1:37:15
Najbardziej pamiętamy człowieka,
który nas odnalazł...
1:37:19
i który nas uratował.
1:37:22
Niech miasto jaśnieje,
nie tylko dla niego...
1:37:25
Iecz dla wszystkich,
którzy tam zostali.
1:37:28
Bo wreszcie nadejdzie noc...
1:37:31
gdy ujrzą odległe światło...
1:37:33
i wrócą do domu.
1:37:40
. . .dla Byrona