1:56:37
Ποτέ δε μετάνιωσα για
την απόφασή μου...
1:56:40
για το ότι έμαθα από το
δασκαλό μου τι είναι σοφό...
1:56:43
και ενάρετο και αληθινό.
1:56:46
Όταν στο τέλος χωρήσαμε,
μου έδωσε τα γυαλιά του.
1:56:50
Ήμουν πάρα πολύ νέος, είπε...
1:56:52
αλλά κάποια μέρα θα
μου ήταν χρήσιμα.
1:56:54
Πραγματι, τα φοράω τώρα
που γράφω αυτές τις αράδες.
1:56:59
Με αγκάλιασε σαν πατέρας...
και με οδήγησε στο δρόμο μου.
1:57:05
Δεν τον ξαναείδα, και δεν έμαθα
τίποτα για το τι του είχε συμβεί...
1:57:08
αλλά πάντα προσεύχομαι στο Θεό
να παραλάβει τη ψυχή του...
1:57:11
και να συγχωρέσει τις μικρές
ματαιοδοξίες στις οποίες οδηγήθηκε...
1:57:14
από την πνευματική του υπερηφάνεια.
1:57:17
Αλλά, ακόμη και τώρα που είμαι
ένας γέρος, γέρος άνθρωπος...
1:57:22
Πρέπει να ομολογήσω ότι από όλα τα
πρόσωπα του παρελθόντος θυμάμαι...
1:57:26
εκείνο που βλέπω πιο καθαρά,
αυτό του κοριτσιού...
1:57:30
που δεν έπαψα ποτέ να
ονειρεύομαι...
1:57:33
όλα αυτά τα χρόνια.
1:57:36
Αυτός ήταν ο μοναδικός μου
ανθρώπινος έρωτας...
1:57:40
παρόλα αυτά ποτέ δεν
άκουσα και ποτέ δεν έμαθα...
1:57:45
το όνομά της.
1:57:47
Το παλαιό ρόδο υπάρχει μόνο σαν
όνομα, κρατάμε γυμνά ονόματα.