:13:04
Ursula had 't vast wel gekund.
- Wat zei je daar ?
:13:09
Niets. Ik zeg gewoon...
:13:14
Bekritiseer me niet.
M'n moeder deed niet anders.
:13:19
Het ging altijd van:
Ursula dit of Ursula dat.
:13:23
Of: Morgana, waarom lijk je
niet meer op je zus Ursula ?
:13:30
Door Ursula ben ik niet verkleind,
maar door jou.
:13:34
Door jou verbergen we ons hier
al twaalf ijzige jaren.
:13:39
Door jou kunnen we ons
nergens meer laten zien.
:13:43
Ga niet te ver, jochie.
:13:58
Het medaillon.
:14:01
Het gelukje waar we
op hebben gewacht.
:14:05
Als Ariels dochtertje het geheim
van dat medaillon ontdekt...
:14:11
... zal ze veel te vragen hebben.
En wie is er dan om te antwoorden ?
:14:17
Wij.
- Precies.
:14:19
Via haar brengen we Triton ten val.
- En dan word ik weer groot.
:14:24
Ik zal bereiken
wat m'n zus niet lukte:
:14:28
Weer echt groot zijn.
- Totale heerschappij over de zeeën.
:14:38
Toe, als je moeder ontdekt
dat je hier hebt gezwommen...
:14:43
Ik weet 't. Dan flipt ze.
:14:48
Ik had 'n idee.
Waar is hij naartoe ?
:14:55
Sebastian, wat heeft mama
toch tegen de zee ?