:25:00
We tappen de telefoonlijn af en
buiten staan altijd twee agenten.
:25:05
Dit kan natuurlijk
ook een flauwe grap zijn.
:25:09
Mijn kinderen zijn vermist.
:25:11
Maar gelet op
de literaire familiegeschiedenis...
:25:15
Laten we hopen...
:25:16
Ik kan niet meer vliegen.
:25:19
Ja, dat gebeurt.
:25:22
Goedenavond.
:25:26
Ik heb
geen vrolijke gedachten meer.
:25:30
Verloren!
:25:33
Verloren!
:25:46
-De politie doet wat ze kan.
-De politie staat machteloos.
:25:50
Dan bellen
we de Amerikaanse politie.
:25:53
Bij een crisis zetten we altijd thee.
:25:56
Moira, doe jij dat?
:25:57
Natuurlijk.
:25:59
Maak ook de theepot warm.
:26:02
Ik ga mee.
:26:04
Jij blijft hier.
:26:06
Geen paniek,
ik wilde je niet verlaten.
:26:10
Geef me mijn boek, alsjeblieft.
:26:19
Ik moet het je nu vertellen.
:26:22
Wat vertellen?
:26:25
Hoe ver gaat
je geheugen terug, Peter?
:26:30
Ik herinner me het ziekenhuis.
:26:33
Je werkte met wezen.
:26:35
Je vond
mijn Amerikaanse adoptieouders.
:26:39
Toen was je 1 2, bijna 1 3.
:26:41
Daarvoor, bedoel ik.
:26:44
Daarvoor is er niks.
:26:47
Probeer het, Peter. Doe het.
:26:51
Niks.
:26:56
Weet je, toen ik nog jong was...