1:18:02
OH, jak ty wyrosłeś.
1:18:05
Tak bardzo za tobą tęskniłam,
nigdy nie pozwolę ci już odejść.
1:18:10
Myślę, że powinnaś wiedzieć.
1:18:12
Wybieram się do Ameryki.
1:18:18
Czy mogę to otworzyć proszę pani?
1:18:20
To dla ciebie.
1:18:23
to ma prawie 300 lat.
1:18:29
oh, jaki ładny zegarek.
1:18:34
Ale on urósł, nieprawdaż?
1:18:38
Jesteśmy wam bardzo wdzięczni.
1:18:40
To drobnostka, proszę pani,
to był nasz obowiązek.
1:18:49
Tak piękny prezent. proszę
pani... koi pożegnanie.
1:18:56
Jeroen został dla nas jak nasze
własne dziecko. Na zawsze. wolą Bożą.
1:19:08
I teraz musimy się śpieszyć proszę
Pani, lub przegapicie łódkę.
1:19:14
Tak, długa droga przed
nami. Spakuję jego rzeczy.
1:19:18
On już w to nie wejdzie.
1:19:21
Wiem, dlatego mu to zapakowałam.
1:19:25
Żył w tych spodenkach.
1:19:28
Zołnierskie wydanie?
1:19:31
Psalmy, uczył się z
nich w szkole. Prezent
1:19:36
Czy to nie miłe?
1:19:44
Proszę pani, znalazłem te rzeczy tutaj.
1:19:51
Należały do jednego z Kanadyjskich
żołnierzy ktorzy u nas byli.
1:19:57
Może mogłaby pani dać
je synowi, później.