1:09:03
Kiedy miałem 18,
1:09:06
byłem pępkiem wszechświata.
1:09:12
I pewnego dnia obudziłem się
w szpitalu psychiatrycznym.
1:09:19
Nie jestem normalny.
1:09:22
Nigdy nie byłem.
1:09:34
Nie umiem żyć. Nie umiem.
1:09:40
Sam nie dam rady.
1:09:44
Nie. Nie sam.
1:09:50
To boli.
1:10:29
Jesteśmy wdzięczni za to,
co państwo zrobili.
1:10:30
Ale uważamy, że teraz już sobie poradzimy.
1:10:34
Mamy liczną i chętną do pomocy rodzinę.
1:10:39
Dr Bowen, co pani sądzi?
1:10:43
Myślę, że możesz już wrócić do szkoły.
1:10:46
Jesteś teraz dużo silniejsza.
1:10:51
Czujesz się silniejsza, prawda?
1:10:53
Tak.
1:10:57
Ale uważam też,
że trzeba kontynuować leczenie.