1:18:05
Owszem.
1:18:08
Po prostu...
Myślę, że byłam zdenerwowana.
1:18:15
Ale to chyba normalne, prawda?
Nie czułeś się zdenerwowany...
1:18:23
- Czym?
- Tym " Na zawsze".
1:18:28
Nie.
1:18:33
No cóż... Ja tak.
1:18:37
Po prostu myślałam,
że jest nam za dobrze.
1:18:43
Bałam się, że te dwa plusy
razem mogą dać minus.
1:18:48
Wiesz, to jest jak ślepy los.
Musisz mnie zrozumieć.
1:18:55
Z czasem dorastasz i porzucasz
młodzieńcze marzenia o -
1:19:00
- życiu pełnym wrażeń. Przepraszam,
ale bardzo podoba mi się ten wzór.
1:19:04
Naprawdę. Taki sam był
na porcelanie mojej babci.
1:19:09
- Na ile osób?
- Na dziesięć.
1:19:16
Dokładnie. 8 to za mało,
12 za dużo.
1:19:44
- Walter...
- Należał do mojej matki.
1:19:49
Dałem go do zmniejszenia.
Ona miała naprawdę grube palce.
1:19:57
Jest przepiękny.
Dokładnie taki sama bym wybrała -