1:06:05
Proszę.
1:06:08
- Jak ma na imię?
- Simon.
1:06:11
- Na pewno pani może?
- Tak.
1:06:13
Daję sobie radę z szefem,
więc nikt mi nie straszny.
1:06:16
Dziękuję. Zaraz wracam.
1:06:20
- Jak pani ma na imię?
- Stacey.
1:06:22
- Stacey...
- Sebring.
1:06:25
Stokrotne dzięki. Zaraz wracam. Obiecuję.
1:06:32
Zrobiłabym to i bez bajerowania.
1:06:57
Idź dalej.
1:06:59
- Jeffries?
- Idź dalej.
1:07:01
Nie byłem pewien, czy przyjdziesz.
1:07:04
Simon dwukrotnie odcyfrował kod.
To niewiarygodne.
1:07:07
- I niebezpieczne.
- Dla kogo pracujesz? Dla CIA?
1:07:11
- Ministerstwo obrony?
- Znowu pudło.
1:07:14
FBI nazywa nas:
"nieistniejącą sekretną agencją".
1:07:17
Czemu NSA chce zabić
autystycznego dzieciaka?
1:07:20
Mózg jest nadal tajemnicą.
1:07:21
Co?
1:07:23
NSA powierzono zadanie...
1:07:25
opracowania nowego kodu...
1:07:26
chroniącego amerykańskich
informatorów za granicą.
1:07:29
Kod powstał wielkim nakładem środków.
1:07:32
Nazwaliśmy go Merkury.
Myśleliśmy, że jest nie do złamania.
1:07:36
Chcesz powiedzieć,
że dzieciak złamał tajny kod rządowy?
1:07:38
Nieważne. Potrafi to odczytać.
1:07:41
Mógłby go odtworzyć. I dlatego jego
życie jest w niebezpieczeństwie.
1:07:44
NSA chce zabić tego chłopca
z powodu szyfru?
1:07:47
Może już próbowali.
1:07:49
Szef mógł już wydać rozkazy...
1:07:52
Jestem szyfrantem, naukowcem.
Nie wiem, co ci ludzie robią.
1:07:56
Może zabijanie dzieci to dla nich normalka,
a może mój szef jest psychopatą...