1:13:02
Tak, mam żonę...
1:13:04
i nie mogę poślubić córki
sir Roberta de Lessepsa.
1:13:08
Żona nic tu nie zmienia. Wiedziałaś o tym,
1:13:13
a jednak wpuściłaś mnie do łóżka.
1:13:16
Głupia miłość.
1:13:19
Zakochałam się w pisarzu
i dałam mu nagrodę za sonet.
1:13:23
Ja byłem bardziej oszukany.
1:13:27
Tak. Byłeś oszukany,
1:13:29
bo nie wiedziałam, jak bardzo cię kocham.
1:13:34
Kocham cię, Will,
1:13:38
bardziej niż poezję.
1:13:40
Kochana!
1:13:42
- Uciekłaś ode mnie.
- Kiedy usłyszałam, że nie żyjesz,
1:13:46
nie myślałam o sztukach,
które nie powstaną,
1:13:48
tylko o tym, że już cię nigdy nie zobaczę.
1:13:51
Widziałam nasz koniec.
1:13:54
- Nie możesz wyjść za Wessexa.
- Jeśli nie za ciebie, czemu nie za niego?
1:13:59
Jeżeli za niego nie wyjdę,
królowa się domyśli...
1:14:01
i to będzie koniec Szekspira.
- Nie.
1:14:06
Ale za Wessexa wyjdę jako wdowa,
1:14:10
związana przyrzeczeniem,
choć nie sakramentem.
1:14:14
Za zabicie Tybalta, krewnego Julii,
1:14:18
tego, który zabił Merkucja,
1:14:21
Romeo zostaje wygnany z miasta.
1:14:23
- Ale mnich, który dał im ślub...
- To ja?
1:14:25
Ty, Edwardzie. Mnich, który dał im ślub,
daje Julii napój.
1:14:30
Tajemny eliksir.
Dzięki niemu wydaje się martwa.
1:14:34
Składają ją w grobowcu Kapuletich.
1:14:36
Ma się obudzić, kiedy wróci Romeo.
1:14:42
Jeszcze nie skończyłem.
1:14:45
Zły los sprawia, że wiadomość o planie
mnicha nie trafia do Romea.
1:14:50
Słyszy tylko, że Julia nie żyje.
1:14:55
Idzie więc do aptekarza...
1:14:56
Czyli do mnie.
1:14:58
i kupuje śmiertelną truciznę.