1:34:04
Ze had groene ogen.
1:34:07
En als ze speelde,
was ik overweldigd.
1:34:12
Dan ging er iets dwars door me heen.
1:34:15
Ik had nog nooit muziek gehoord
die zo werd gespeeld.
1:34:19
En zoals ze keek als ze speelde.
1:34:25
Op een dag keek ze zo naar mij,
en dat was het.
1:34:29
Voor ons allebei.
1:34:35
Ze wilde hier niet wonen,
maar ik wilde 't proberen.
1:34:38
Misschien kon ze in 't stadje
muziekles geven, dacht ik.
1:34:43
Onze kinderen zouden samen met
Franks kinderen kunnen opgroeien.
1:34:51
Maar ze was hier niet gelukkig.
Te veel ruimte, zei ze.
1:34:57
Waarom bleef jij niet in Chicago ?
1:35:00
Te weinig ruimte.
1:35:04
Het mocht niet zo zijn.
1:35:09
Hoe wist je dat zo zeker ?
1:35:12
Weten is gemakkelijk,
iets hardop zeggen is moeilijk.
1:35:21
Het lijkt nu zo duidelijk, hé ?
'We pasten niet bij elkaar.'
1:35:27
Het was niet omdat we bij elkaar
pasten. Ik hield gewoon van haar.