:46:06
Στο διπλανό σπίτι
έμενε ένας τύπος...
:46:13
που τον έλεγαν Αρσένιο,
όπως έμαθα αργότερα...
:46:18
Είχε φτιάξει ένα
λαμπρό συγκρότημα.
:46:21
Και με άκουσε να παίζω...
αλλά ήταν τυφλός...
:46:27
'Οχι εκ γενετής...
:46:29
Σ'ένα δυστύχημα είχε
χάσει την όρασή του.
:46:31
Μια μέρα μού λέει...
:46:34
"Θες να παίξεις στο συγκρό-
τημά μου;" Κι εγώ δέχτηκα.
:46:39
Ο πιανίστας του είχε
φύγει να παίξει αλλού...
:46:43
Κάπου στην Ευρώπη...
:46:46
Και μου άφησε τη θέση του...
:46:49
'Επαιξα με τον Αρσένιο
περίπου τέσσερα χρόνια.
:46:52
Κι είχα πολλές επιτυχίες...
:47:13
'Ελεγαν ότι επειδή
ο Αρσένιο ήταν καβγατζής...
:47:18
πολλοί τον προκαλούσαν.
:47:21
Κι ο Αρσένιο θύμωνε πολύ...
:47:24
Και ξέρεις τι έκανε;
:47:27
Σηκωνόταν κι έκανε έτσι...
:47:29
Κι ορμούσε εκεί που ερχόταν
η φωνή ν'αρπάξει τον τύπο.
:47:33
Αλλά ήταν τυφλός. Κι όλοι
κατάφερναν να ξεφεύγουν.
:47:37
Λέγαμε μεταξύ μας, "Πάψε, να
μην καταλάβει πού είμαστε".
:47:41
Και σου ορμούσε έτσι...
:47:44
Γινόταν πραγματικά έξαλλος
όταν οι άλλοι τον πείραζαν.
:47:49
'Ηταν δυνατός και
πολύ χοντρός...
:47:52
Κι ήταν πιο ψηλός
απ'όλους τους άλλους...
:47:56
Κι εγώ γελούσα πολύ...