:45:25
Ме заборавија,
па останав дома.
:45:29
Ќе умрам од глад?
Не!
:45:31
Ќе чистам чевли,
ке собирам смет, било што.
:45:34
Ќе продавам лотарија!
Треба да издржувам семејство.
:45:39
Не се срамам да го кажам тоа.
:45:44
Од Санта Клара
се преселивме во Хавана.
:45:48
Во Хавана
:45:50
почнав да се двоумам.
:45:53
Помислив Во Хавана
има многу пијанисти
:45:59
Започнав да учам други
работи, колку што можев.
:46:06
Но излезе
дека во куќата до мојата
:46:10
живее човек
:46:12
кого подоцна
ќе го запознаам како Арсенио.
:46:16
Собра голем бенд.
:46:19
Ме слушнал како свирам
:46:22
но беше слеп.
:46:25
Не се родил слеп.
:46:28
Доживеал несреќа
и го загубил видот.
:46:31
Еден ден ми рече
:46:33
Рубен, дали би свирел
во мојот бенд?
:46:37
Му реков Како не...
:46:40
Неговиот пијанист
заминал некаде,
:46:43
во Европа.
:46:46
Ми го остави местото.
Со Арсенио свирев
:46:50
окулу 4 години,
имав многу успех.