:30:01
Δεν είναι απαίσιο
αυτό το τραγούδι;
:30:12
Είστε όλοι σαν να είδατε
φάντασμα.
:30:16
Εγώ είμαι,
αγαπητοί φίλοι.
:30:20
Γεμάτος ζωή
και κίνηση.
:30:23
Ζωντανός, έστω.
:30:26
Ίσως χάσαμε
τον πόλεμο...
:30:27
...μα δεν χάσαμε
το χιούμορ μας.
:30:33
Ούτε καν όταν χάσαμε
ένα πνευμόνι...
:30:35
...μια σπλήνα...
:30:37
...μία κύστη...
:30:39
...δύο πόδια...
:30:41
...10 μέτρα
απ’ το λεπτό έντερο...
:30:44
...και την ικανότητα αναπαραγωγής
όλα στο όνομα του Νότου!
:30:49
Χάσαμε ποτέ
το χιούμορ μας;
:30:54
Χρωστάω βαθιά ευγνωμοσύνη
στους φίλους...
:30:58
...στο εξωτερικό
για την ανακούφιση...
:31:01
...και την καλοσύνη τους.
:31:04
Σαν στο σπίτι σας.
:31:09
Ας αρχίσει η γιορτή!
:31:15
Κύριε Ουέστ...
:31:21
Καλοσύνη σας
που ήρθατε...
:31:23
...να προσθέσετε χρώμα σ’ αυτές
τις μονοχρωματικές διαδικασίες.
:31:26
Όταν κάποιος ανασταίνεται
είναι ώρα να πατήσουμε πόδι.
:31:31
Η δις Ηστ είπε ότι περίμενες
να δεις τον Στρ. ΜακΓκράθ.
:31:36
Τον ήξερα πριν χρόνια...
:31:37
...αλλά έριξε «μαύρη»
πέτρα πίσω του.
:31:41
Θα ήταν δύσκολο
για κάποιον στο ύψος σου...
:31:44
...να έχει επαφή με τους
μισούς ανθρώπους που ξέρει.
:31:47
Η δις Ηστ δε θα αφήσει να γίνεις
δούλος της απογοήτευσης.
:31:52
Ξέρεις τις όμορφες γυναίκες.
Τη μία σε ενθαρρύνουν...
:31:55
...και την άλλη
σου κόβουν τα πόδια.
:31:57
Με συγχωρείς τώρα,
κ. Ουέστ.