:59:04
Het spijt me,
ik heb nooit goed kunnen liegen.
:59:07
Je speelt met je kraag.
- Je doet 't goed, mam. Dit is lastig.
:59:12
Frunniken aan je kraag en je nek
zou je kunnen verraden.
:59:18
Nu je dat weet, moetje proberen
het niet meer te doen.
:59:23
En nog even dit.
Dit geldt voor iedereen.
:59:26
Zeg niets wat niet onderling
is afgesproken.
:59:30
Zoals dat jullie uit Chicago komen.
:59:34
Geeft niet.
Maar jullie kennen Chicago niet.
:59:38
Minder is nu meer.
:59:40
Jullie worden meesters
in de kunst van het ontwijken.
:59:44
Afgesproken ?
:59:47
Hoe kan je het beste
een vraag ontwijken ?
:59:50
Geen idee.
- Een tegenvraag stellen.
:59:53
Wat brengt jou naar Seattle ?
1:00:00
Ik was de winter zat.
Hoe lang zit jij hier al ?
1:00:04
Heel goed.
1:00:06
Hoe heet je mama ?
- Joan Cooper.
1:00:11
En hoe heet je papa ?
- Bill, maar dat is eigenlijk William.
1:00:17
Goed zo.
1:00:20
Het kost veel energie om te liegen.
Dus we doen het zo min mogelijk.
1:00:25
Joan, als je je ongemakkelijk voelt,
geef dan zo min mogelijk informatie.
1:00:31
Houd het verleden heel eenvoudig.
Ga op in de buurt.
1:00:35
Hoe heet u ?
1:00:42
Schat, je zit weer aan je kraag.
1:00:45
Ik kan er niets aan doen.
- Je moet er wat aan doen.
1:00:49
Het is jouw schuld dat ze
dit moet doen. Vergeet dat niet.
1:00:54
Wat zei je ?
1:00:56
Bij de les blijven.
1:00:59
Wat zei je ?
- Bij de les blijven.