1:50:02
Á endanum dofnuðu ljósin
og dóu út
1:50:04
en David gat samt séð
hana óljóst á daginn.
1:50:07
Og hann ávarpaði hana
í vonarhug.
1:50:10
Hann bað hana uns sæfíflarnir
skrælnuðu og drápust.
1:50:15
Hann bað
meðan hafið fraus
1:50:16
og ísinn umlukti kafþyrluna
og Dísina líka,
1:50:21
Iæsti þau saman þar sem
hann gat enn greint hana,
1:50:24
bláa vofu í ísnum.
1:50:26
Alltafþarna.
1:50:28
Alltaf brosandi.
1:50:31
Alltaf að bíða eftir honum.
1:50:33
Loks varð hann grafkyrr
1:50:36
en hann var alltaf
með augun opin
1:50:39
og einblíndi áfram
í myrkrinu á kvöldin.
1:50:44
Og daginn eftir...
1:50:47
Og þarnæsta dag...
1:50:51
Þannig liðu tvö þúsund ár.