:27:00
met haar eeuwige glimlach. . .
:27:03
die je eeuwig welkom heet.
:27:06
De lampen doofden maar bij daglicht
kon David haar nog steeds zien.
:27:12
En hoopvol bleef hij
zich tot haar richten.
:27:15
Hij ging door met bidden
tot alle zee-anemonen verwelkt waren.
:27:20
De oceaan vroor dicht. . .
:27:21
en omringde de amfibicopter
en de Blauwe Fee met ijs.
:27:26
Maar je kon haar blijven zien,
een in ijs gevangen blauwe geest.
:27:31
Voor altijd.
:27:33
lmmer glimlachend.
Wachtend op hem.
:27:38
Uiteindelijk bewoog hij niet meer,
maar zijn ogen bleven geopend.
:27:44
Starend in de duisternis van de nacht.
:27:49
Dag na dag.
:27:52
Dag na dag.
:27:56
En zo ging er
tweeduizend jaar voorbij.