:30:00
Μα γιατί;
:30:03
Δεν ξέρει τι κάνει.
:30:06
Η θλίψη του έγινε εφιάλτης.
:30:08
Ποιος είναι ο δικός
σου εφιάλτης, Κάρμα;
:30:26
Δεν το πιστεύω!
:30:27
Ο Κάρμα είναι ο καλύτερος
φίλος του αδερφού μου.
:30:31
Ήταν κάποτε...
:30:33
Άλλαξαν τα πράγματα.
:30:35
Δε μπορώ να οδηγήσω
τα γιακ μόνος.
:30:40
Θες να οδηγήσεις
το καραβάνι;
:30:43
Πρέπει. Είναι σημαντικό.
:30:46
Γιατί εσύ;
Διάλεξε κάποιον άλλον.
:30:49
Εσύ, ο δεύτερος γιος μου.
:30:51
Ταξίδεψα δυο μέρες
για να έρθω.
:30:53
Δεν ξέρω τίποτα για βουνά,
γιακ και αλάτι.
:30:57
Θα μάθεις.
:30:59
Όχι, δε θα μάθω.
:31:01
Ζω εδώ από οχτώ χρονών.
:31:03
Διαβάζω, προσεύχομαι,
ζωγραφίζω.
:31:06
Ήθελες να γίνω ιερέας.
:31:08
Δεν είμαι αρχηγός
καραβανιού!
:31:11
Εδώ έχεις φαγητό, ρούχα.
:31:14
Εμείς δεν έχουμε τίποτα.
:31:16
Εσύ μ'έβαλες εδώ.
Ήμουν παιδί, υπάκουσα.
:31:20
Τώρα μου λες να έρθω
στα βουνά!
:31:23
-Φοβάσαι;
-Δε φοβάμαι ν'αρνηθώ.
:31:26
Δεν είσαι αδερφός
του Λάπκα;
:31:29
Προσευχήσου, αφού
μόνο αυτό ξέρεις!
:31:32
Θα πάρω τον Τσέριν.
:31:55
Φεύγουμε αύριο;
:31:58
Ξεκουράσου.
Έχουμε μακρύ ταξίδι.