1:01:02
Teraz pamiętam. To już mi się przydarzyło.
To dlatego odszedłem.
1:01:08
Ty zacząłeś znajdować swoje odpowiedzi.
1:01:11
Mimo, że wydaje się iż to trudne,
nagroda będzie ogromna.
1:01:13
Przećwicz swój ludzki umysł
tak gruntownie jak się da,
1:01:16
zdając sobie sprawę, że
to tylko ćwiczenia.
1:01:18
Buduj piękne symbole,
rozwiązuj problemy,
1:01:21
badaj tajemnice materialnego wszechświata.
1:01:23
Delektuj się tym co uzyskujesz
wszystkimi zmysłami.
1:01:25
Czuj radość i smutek, śmiech,
zrozumienie, współczucie...
1:01:28
I przechowaj wspomnienia
o tym w swoim worku podróżnym.
1:01:31
Pamiętam skąd przybyłem
i jak stałem się człowiekiem.
1:01:35
Dlaczego się tu kręciłem.
I w końcu mój dzień odejścia został ustalony.
1:01:38
To jest droga wyjścia.
Prędkość ucieczki.
1:01:41
Nie tylko wieczność,
ale i nieskończoność.
1:02:09
- Przepraszam.
- Przepraszam.
1:02:16
Hej!
Moglibyśmy to zrobić jeszcze raz?
1:02:19
Wiem, że się nie znamy,
ale ja nie chcę być mrówką. Wiesz?.
1:02:22
To tak jakbyśmy
przechodzili przez życie
1:02:26
z takimi czółkami
obijając się nawzajem o siebie.
1:02:28
nieustannie, jak zdalnie sterowane mrówki.
1:02:31
I nic naprawdę ludzkiego
nie jest od nas wymagane.
1:02:35
Stój. Idź.
Idź tam. Jedź tam.
1:02:38
Takie czynności
służące zasadniczo przeżyciu.
1:02:41
Takie czynności po prostu utrzymujące
tą kolonię mrówek szumiącą cały czas.
1:02:45
w sprawnie działajacy,
uprzejmy sposób.
1:02:47
"Tu ma pan resztę." " Papierowe czy plastikowe?"
"Gotówka czy karta?"
1:02:51
"Chce pan do tego keczupu?"
1:02:54
Tego już za wiele.
Chcę tych prawdziwych ludzkich momentów.
1:02:58
Chcę cię dostrzegać.
Chcę, abyś ty mnie dostrzegał.