1:23:02
Staram się skradać,
jakbym rozmawiał z martwymi ludźmi.
1:23:06
Kobieta w telewizji powtarza mi
jak martwy jest ten okres snu,
1:23:10
który istnieje poza życiem.
1:23:12
Chodzi o to, że
ja zaczynam myśleć, że nie żyję.
1:23:19
Opowiem ci o śnie, jaki kiedyś miałem.
1:23:21
Wiem, że kiedy ktoś powie,
1:23:23
że za chwilę będziesz miał kilka
bardzo nudnych minut, to tak się stanie.
1:23:26
Ale to brzmi...
A masz jakieś inne wyjście?
1:23:29
W każdym bądź razie, czytałem
esej napisany przez Philipa K.Dicka.
1:23:32
Co, czytałeś go we śnie?
1:23:34
Nie, nie, czytałem go przed snem.
1:23:36
I to był wstęp do snu.
1:23:38
Był on o książce
"Płyńcie łzy moje rzekł policjant".
1:23:42
- Znasz ją?
- Tak, tak. On zdobył za nią nagrodę.
1:23:45
Prawda.
A napisał ją bardzo szybko.
1:23:47
Tak jakby z niego wyleciała.
1:23:49
Jakby był na to nakierowany, czy coś.
1:23:52
Tak czy siak, w jakieś 4 lata
po tym jak została opublikowana,
1:23:54
on był na przyjęciu
i poznał pewną kobietę,
1:23:56
która się nazywała tak samo
jak bohaterka książki.
1:23:58
I on miała chłopaka, który się nazywał
tak samo jak chłopak bohaterki książki.
1:24:02
A ona miała romans
z takim gościem, szefem policji.
1:24:06
I ten gość się nazywał tak samo
jak szef policji w książce.
1:24:09
Więc ona mu opowiada o swoim życiu
1:24:11
i wszystko co ona mówi
zgadza się z fabułą książki.
1:24:13
To go dopiero zdziwiło,
ale co miał zrobić?
1:24:17
Niedługo później,
szedł nadać list
1:24:20
i zobaczył takiego groźnego,
podejrzanie wyglądającego faceta przy jego aucie.
1:24:25
Ale zamiast go ominąć,
co normalnie by zrobił
1:24:28
On podszedł do niego i zapytał:
"W czym mogę pomóc?"
1:24:30
A ten na to:
"Tak, skończyła mi się benzyna."
1:24:33
Więc wyciągnął portfel i wręczył mu trochę pieniędzy,
czego jak się przyznał normalnie by nie zrobił.
1:24:37
Potem wraca do domu i myśli:
"Chwileczkę.".
1:24:40
"Przecież ten koleś nie może się dostać
na stację skoro nie ma benzyny."
1:24:43
Więc ten wraca do auta,
znajduje tego kolesia i zawozi go na stację.
1:24:47
I kiedy podjeżdżał do stacji
1:24:49
uświadomił sobie:
"Hej, to też jest w mojej książce!"
1:24:52
"Taka sama stacja.
Taki sam koleś... wszystko"
1:24:56
Więc to wszystko wydaje mu się dość straszne.