1:34:00
какво е чувството да те остават
сам. Затоа не можеш тоа да
1:34:02
му го направиш на Анџело. Не
сакаш да му го направиш тоа
1:34:04
што јас тебе ти го направив, и
она што татко ми мене ми го
1:34:06
направи. Џои, не можеш.
-Кому му треба дрогаш за
1:34:09
татко? -Ти не си дрогаш за
него, исто како што татко ми
1:34:11
не беше убиец за мене. Ти си
му само татко. Кога стариот
1:34:14
мој ме остави, го мразев. Цел
живот го мразев за она што ми
1:34:17
го направи. Го мразев, ама
ако сум искрен, всушност
1:34:20
сакав тој да помине низ
вратата зашто ми недостигаше
1:34:23
и не сакав пак да бидам сам.
Сите плаќаме цена за она што
1:34:27
го правиме, и тоа е исправно,
ама кога е доволно? Кога?
1:34:30
Зашто јас платив, и ти, и што
сега? Анџело треба да плаќа?
1:34:34
Не можеш. Имаме втора
шанса овде. Ти и јас.
1:34:38
Те оставив да мислиш дека не
си ми важен ама се колнам,
1:34:42
што и да се случи ќе останам
со тебе. Треба само да
1:34:46
одбереш. Да одбереш за
себеси. Знаеш колкумина
1:34:49
немаат втора шанса?
1:34:59
Гушни ме. -Џои.
1:35:17
Добар си? -Добар сум.
1:35:21
Ламарка! -Јас не го
направив тоа. Знам Џои.
1:35:25
Дај им да врзат. -Ќе ме
убијат. -Во ред е, со тебе сум.
1:35:34
Во ред е. Нема пиштоли. Крени ги рацете.
1:35:42
Покажи ги рацете. Тргни се од него.
1:35:51
Пополека.
1:35:56
Ако нешто му се случи мене
ќе ми одговарате. Полека!