:34:05
Beste Diego. Hoe is het met je, dikzak?
:34:09
Waarom heb je me niet verteld
dat Parijs een nachtmerrie was?
:34:20
Fransen zijn 's werelds meest saaie patsers.
:34:23
Ik zit nog liever op de grond
van een markt in Toluca...
:34:26
tortilla's te verkopen...
:34:28
dan dat ik naar het
gebrabbel moet luisteren...
:34:30
van die kunstzinnige trutten uit Parijs.
:35:05
Er is lang niet zo veel belangstelling...
:35:08
voor de tentoonstelling als Breton beloofde.
:35:13
Mexicaanse kunstenaars worden hier
beschouwd als een exotische curiositeit.
:35:19
Alles bijeen genomen ben ik nogal eenzaam...
:35:21
en verlang ik naar nieuws van thuis.
:35:26
Diego, deze brief is één grote leugen.
:35:29
Parijs heeft me veel goeds gebracht.
:35:31
Maar zonder jou stelt het niets voor.
:35:33
De woede van de twaalf jaren die we
samen waren glijdt van me af...
:35:37
en ik besef meer dan ooit
dat ik zielsveel van je hou.
:35:41
Al hou je niet evenveel van mij,
:35:43
maar je houdt toch wel
een beetje van me, niet?
:35:46
Mocht dat niet zo zijn,
:35:47
dan hoop ik dat het ooit wel zo zal zijn.
:35:50
Ik aanbid je.
:35:53
Frida.