:32:00
We hebben alles geprobeerd. Electrocutie,
gas, vuurpeloton.
:32:04
We hebben hem zelfs een keer opgehangen.
Niks werkte.
:32:08
Uiteindelijk werd besloten dat als
we hem niet konden doden,
:32:10
we hem tenminste konden vast zetten.
:32:11
Bevriezings coma. Hem bevriezen totdat
we wisten wat we met hem moesten doen.
:32:15
Klinkt logisch.
- Leek mij ook.
:32:18
Maar helaas dachten sommige mensen die
te slim waren voor hun eigen bestwil...
:32:22
dat een wezen dat niet kon worden
gedood gewoonweg te waardevol was...
:32:25
om simpelweg weg te stoppen.
:32:28
Op het eind, gaat het altijd
over geld.
:32:36
Hoe bedank je iemand die jou
je leven heeft teruggegeven?
:32:39
Nou, je gaat nog een lange
tijd leven.
:32:42
We bedenken wel iets.
:32:51
Waarom geef je het niet gewoon toe?
Jij wil me.
:32:55
Ik zou nooit iets kunnen hebben met een vrouw
die meer lef heeft dan ikzelf.
:33:02
Jongens, onze ster-patiënt is terug.
Rowan, dit zijn Tsunaron en Janessa.
:33:07
Hoi.
- Hoi.
:33:08
Hoi. Ik zie dat mijn kleren goed passen.
:33:10
O, zijn die van jou.
Ze zijn fantastisch. Dank je.
:33:14
Whoa. Wat zijn dat?
:33:17
Dit zijn Janessa's liefdes kinderen.
:33:20
Zie je het nu, het is jouw soort humor
dat alle menselijke vrouwen afstoot.
:33:26
En, natuurlijk, je hebt
Sergeant Brodski al ontmoet.
:33:28
Ja. Hoi, weer.
- Hoi.
:33:30
En dit is de beeldige Kay-Em 14.
Tsunaron z'n kleine liefdes-robot.
:33:35
Rustig, Janessa.
:33:38
Kay-Em is een kennis-matrix-androïde
die ik geprogrammeerd heb.
:33:42
Fantastisch.
:33:46
Ze ziet er heel echt uit.
- Ik ben echt.
:33:49
Professor, waar wil je dit hebben?
- Eh, laboratorium twee, denk ik.
:33:52
Oké.
- Dank je.
:33:53
Waar heb je dat vandaan?
:33:54
Eh, van jouw vriend.
Die grote vent met dat hockeymasker.
:33:57
Heb je hem aan boord gebracht?
- Hij is in het laboratorium hiernaast.
:33:59
We zijn veilig.
- Veilig?