1:06:00
Ik trek mijn kamerjas uit,
kruip onder de dekens,
1:06:03
draai op mijn linkerzij,
en steek mijn kont naar achter.
1:06:06
En dat is het.
Dat is het teken.
1:06:07
Ik parkeer hem
gewoon naar achteren
1:06:10
omdat ik weet, dat als ik dat doe,
1:06:11
hoe koud dat ding ook is...
1:06:14
hoe moeilijk het ook lijkt...
1:06:16
hoe wanhopig we elkaar proberen
van kant te maken...
1:06:19
het wordt beantwoord door
een warm lichaam aan de andere kant
1:06:22
dat het vasthoudt.
1:06:24
Twee armen die om me heen slaan,
die zorgen dat ik stop met peinzen,
1:06:27
die de stemmen verstommen
en me van mezelf verlossen
1:06:30
zonder dat ik er ooit om hoef te vragen.
1:06:34
Iedere avond, 31 jaar.
1:06:39
Iedere avond, is mijn kont daar
en iedere avond...
1:06:43
laat hij me nooit in de steek.
1:06:49
Je vindt je thuis
1:06:51
en misschien is het niet
wat je dacht dat het zou zijn...
1:06:53
je weet wel, verkeerde kleuren,
verkeerde stijl
1:06:56
maar het is er wel,
1:06:58
en je kan opzouten
als je niet tegen een geintje kunt.
1:07:04
Je vindt je thuis.
1:07:07
Ben is dat van mij.
1:07:12
Verdomd, dat Diana toch
hetzelfde vroeg
1:07:15
vier werken geleden.
1:07:20
Ik zag haar vandaag.
1:07:21
Wie ?
1:07:23
Diana, bij de Fotomat.
Het meisje achter de toonbank.
1:07:26
Zeker een 8, misschien wel een 9.
1:07:29
Haar kin.
1:07:32
Haar ogen.
1:07:34
Ze had zelfs haar oren.
1:07:39
Mijn hart stond even stil.
1:07:47
Hoe lang denk je dat
dit nog zo doorgaat ?
1:07:49
Ik bedoel, als die vrouw niet
snel uit haar coma ontwaakt,
1:07:51
dan ga ik er naartoe
en sla haar eruit.
1:07:54
Ik kan er niet meer tegen.
1:07:57
Je ziet er zo afgepeigerd uit
als ik me voel,