:44:00
Ik werd bijna gek.
:44:03
Dus draaide ik me om naar haar toe...
:44:06
maar zette eerst nog
mijn beker op de grond...
:44:10
toen zij zich helemaal onderkotste!
:44:18
Op dat moment wist ik
dat dit 'n wonder was...
:44:23
omdat ik haar anders
aan 't zoenen was geweest.
:44:27
En dat zou me voor 't leven
getekend hebben.
:44:30
Daar zou ik nooit overheen zijn gekomen.
:44:36
Ik behoor tot de groep van de wonderen.
:44:39
Die lichten zijn 'n wonder.
:44:43
Zie je wel?
:44:46
Dus dit is jouw pakkie an?
:44:50
Voel je je getroost?
:44:54
Ja.
:44:58
Dat is belangrijk.
:45:08
Ik heb jullie nooit gezegd wat de
laatste woorden van Colleen waren...
:45:12
voordat ze haar lieten sterven.
:45:17
Ze zei...
:45:18
"Zie 't".
:45:21
Haar ogen waren wat glazig.
:45:25
En toen zei ze....
:45:27
"Zwaai die knuppel".
:45:31
Weet je waarom?
:45:35
Zenuwschichten schoten door
haar hersens toen ze stierf.
:45:39
En ze stuitte op 'n herinnering
aan 'n honkbalwedstrijd met ons.
:45:51
Er is niemand die over ons waakt, Merrill.
:45:56
We zijn helemaal alleen.