:43:01
We moeten rouwen,
maar we leven in een stad...
:43:06
een staat, een land waar
zulke dingen gebeuren.
:43:10
Mensen distantiëren
zich van deze misdaad...
:43:13
maar we moeten het
onszelf eigen maken.
:43:18
Zo zijn we nou eenmaal.
:43:20
Zo zijn wij nou eenmaal.
:43:25
We hebben hier eigenlijk weinig
met homo's te maken gehad.
:43:28
Pas toen we met de zaak
begonnen en daadwerkelijk...
:43:32
met homo's praatten en we ons
hun angsten realiseerden...
:43:36
begon het enigszins door te dringen.
:43:39
Dit is Amerika.
:43:41
Je hebt het recht niet
die angst te voelen.
:43:43
Denk je dat veel mensen
in Laramie die mening delen?
:43:46
Er zullen altijd mensen zijn
met conservatieve idealen.
:43:50
Veertien maanden geleden
was ik er zelf één van.
:43:53
Maar ik tolereer het niet langer.
:43:56
En als het ze niet aanstaat, prima.
Het werkt langs twee kanten.
:44:00
Ik heb al wat vrienden verloren,
maar dat kan me niet schelen.
:44:05
Ik voel me meer op m'n gemak...
:44:08
en ik kan weer slapen.
:44:12
Bedankt dat we mochten komen.
- Geen dank.
:44:16
Dit soort bijeenkomsten,
dit is nieuw voor ons.
:44:19
Dit gebeurt pas sinds Matthew.
:44:22
Het lucht op dat we
eindelijk een band hebben.
:44:24
Het is fijn om te zien dat we
met zovelen zijn in Laramie.
:44:28
Is iedere werknemer homo?
:44:30
Nee, alleen wij drieën.
:44:32
Ben jij uit de kast?
- Ja.
:44:35
Eerst niet.
:44:38
Ik vermoedde dat iedereen het wist,
maar ik wilde niets zeggen.
:44:43
Op den duur gaat je zelfwaarde
enorm naar beneden...
:44:46
en zo kon ik niet langer doorgaan.
:44:49
Veel mensen wilden zich
niet langer verbergen.
:44:52
Ik voel me nog steeds niet vrij.
Niemand vraagt erom, ik zeg niks.
:44:57
Ik ben al lang uit de kast en
sta m'n mannetje, maar...