:46:02
ОК, еј... ок. Ќе се обидам.
:46:05
Ми треба твоја помош.
Кажи ми како започнува.
:46:14
Добро... добро...
:46:19
Добро, значи уро е и јас
и ти сме на болница и
:46:24
јас заспав на столица и се разбудив и...
:46:27
те гледам и некако си
подобар. -ТАТО!? Поинаков си.
:46:35
Тато. -Ајде да си одиме одовде.
:46:39
Тато, не си во добра состојба.
-Донеси ми ја количката.
:46:46
Побрзај Вил, немаме многу време.
:46:48
Штом ќе излеземе еднаш
одовде на чисто сме.
:46:50
И влегуваме во количката... -Побрзо!
:46:53
Како да побегнуваме од болницата.
:46:55
Вил, што правиш? -КОГА
БЕНЕДИКТ СЕ ОБИДУВА
:46:59
ДА НЕ УСПОРИ. -Ене го. Запрете го!
:47:02
Ние брзаме низ ходникот,
а тие не бркаат, а
:47:05
мама и Џозефина се
на крајот на ходникот.
:47:08
Немаме време за
објаснување. Застанете ги!
:47:16
КАКО ДА ЈА ПРЕЛЕТАВМЕ
УЛИЦАТА ТВОЈОТ СТАР ЧАРЏЕР
:47:21
Е ТАМУ, НО Е НОВ, СОСЕМА НОВ.
:47:23
И јас те подигнувам и некако како одвај
:47:26
да си тежок, не можам да објаснам.
:47:34
Остави ја, не ни треба.
:47:38
Вода, ми треба вода.
:47:43
Каде одиме? -На реката.
:47:53
Мораме да одиме по спореден
пат за да го избегнеме
:47:55
сообраќајот бидејќи... луѓето
возат премногу бавно.