:00:02
Wat?
:00:09
Dave Miller.
:00:11
Ja.
Dave Miller.
:00:14
Paaide me in het vliegtuig.
:00:17
Hij offreerde mij de VP spot
:00:19
en vroeg me toen om samen
de nacht door te brengen in Chicago.
:00:25
- Wat zei je?
- Wat ik zei?
:00:27
Ik vertrok met jou naar niemandsland.
:00:30
Ik veranderde in een 19e eeuwse huisvrouw.
:00:34
Wat voor een poosje geweldig was.
:00:36
Het voelde of het gewicht
van mijn schouders afviel.
:00:38
En de verwachting was
dat je ons hier doorheen zou trekken.
:00:40
Maar dat is niet wat er gebeurt.
:00:42
- We verzuipen hier.
- Nee. Nee.
:00:43
- En het is tijd om er uit te komen.
- Nee. Dat is niet wat ik gezegd heb.
:00:46
Wat zei je?
:00:53
Ik zei ja.
:00:59
Maar toen heb ik jouw opgebeld.
:01:03
En dat was op de dag
:01:04
dat Jesse zowat dood gereden was
door die auto.
:01:07
Cooper, dat was
het gesprek wat me wakker maakte.
:01:11
Dus...
:01:16
Dat is waarom je besloot
om mee hiernaartoe te komen, niet?
:01:48
He, vriend.
:01:49
He.
He. Hoe gaat het met je?
:01:52
Ik veronderstel dat
Steph and Kristen,
:01:54
met mamma meegaan
op een winkeltour.
:01:57
Ja, Ja hoor.
:01:58
Ken ik je een drankje aanbieden?
:01:59
Uh, nee.
Ik moet gelijk terug.