1:01:05
Απλά φοβάμαι.
1:01:09
Έφυγε. Δεν μπορώ να προσποιούμαι πια.
1:01:15
Μερικές φορές νομίζω πως ολόκληρες
οι ζωές μας είναι προσποιητές.
1:01:20
Αυτό είναι προσποιητό.
1:01:24
Ο αέρας που αναπνέω είναι προσποιητός.
1:01:28
Απλά προσποιήσου ότι είσαι ευτυχισμένος, Τζόνι.
Για τα παιδιά, σε παρακαλώ.
1:01:35
"Τώρα είναι ο χειμώνας της δυσαρέσκειάς μας...
1:01:37
...που έκανε δοξασμένο καλοκαίρι
απο τον ήλιο της Υόρκης...
1:01:42
...και όλα τα σύννεφα ολόγυρα...
1:01:46
...χορεύουν στις λάγνες ευχαριστίσεις του λαγούτου."
1:01:50
"Τώρα είναι ο χειμώνας της δυσαρέσκειάς μας...
1:01:53
...που έκανε δοξασμένο καλοκαίρι
απο τον ήλιο της Υόρκης..."
1:02:00
Λοιπόν, είμαι λίγο ανεβασμένος.
1:02:01
Μερικές φορές έμοιαζε σαν όλοι στη
Νέα Υόρκη να ήταν ηθοποιοί.
1:02:05
Ακόμα και οι χρηματιστές.
1:02:06
Μπορεί να μην το σκεφτείς να με κοιτάξεις...
1:02:08
...και ξέρω πως είμαι λευκός κι όλ'αυτά,
αλλά μπορώ να ραπάρω.
1:02:11
Βοήθεια κάποιος να καλέσει ασθενοφόρο!
1:02:16
Έλα φίλε, βοήθεια κάποιος!
1:02:22
Έπεσε απο τις σκάλες.
1:02:24
Νομίζω οτι κάποιος έπεσε απο τις σκάλες.
1:02:27
Νομίζω οτι είναι ο Ματέο.
Πάρε το παλτό σου.
1:02:40
Είναι ο Ματέο. Να φέρω τις
σταγόνες λεμονιού;
1:02:43
- Ναι, και ένα μαξιλάρι.
- Οκ.
1:02:45
Ματέο! Φώναξε κανείς βοήθεια;
1:02:48
Απλά λιποθύμησε.
1:02:50
Κράτα το σκύλο μακριά!
1:02:52
- Πήγαινε κάτω.
- Δεν με αφήνει ο Στίβι, θα με κλειδώσει έξω.
1:02:55
Γιατί είσαι πρεζάκι, Πάπο.
Πήγαινε φέρε ένα ασθενοφόρο.
1:02:59
Μην το κάνεις αυτό.