1:21:00
Noem me geen "kleine meid".
1:21:03
Deze familie heeft
meer dan een jaar op mij geleund.
1:21:07
Sinds Frankie gestorven is.
1:21:10
Hij was ook mijn broertje.
1:21:13
Het is niet mijn schuld dat hij dood is.
Het is niet mijn schuld dat ik nog leef.
1:21:17
Christy.
1:21:21
Mama huilde altijd
omdat hij haar zoon was.
1:21:24
Maar hij was ook mijn broertje.
Ik huilde ook als niemand keek.
1:21:31
- En ik praatte elke nacht met hem.
- Echt waar, papa.
1:21:38
- Ik praatte elke nacht met hem totdat...
- Totdat?
1:21:47
Totdat ik doorkreeg
dat ik tegen mezelf praatte.
1:21:57
Ik neem haar mee naar huis, oké?
1:21:59
- Oké. Hartelijk bedankt.
- Geen dank.
1:22:03
Uw cheque was niet gedekt.
1:22:12
Ik zat er met mijn vader
en alle herrie van New York verdween.
1:22:19
Ik hoorde alleen
het bloed in mijn oor kloppen.
1:22:23
Maar toch was ik gelukkig.
1:22:27
Ik vroeg me af
of Frankie zich zo had gevoeld.: speciaal.
1:22:33
Ze keken allemaal naar je
alsof ze in een spiegel keken.
1:22:37
En ze glimlachten. Behalve in hun ogen.
1:22:45
Wist Frankie dat hij zou sterven?
1:22:48
Knikte en glimlachte hij daarom naar ons?