:45:04
Ýnsanlar iliþki yaþýyor, bitince de
unutuveriyorlar.Dizi halinde
devam ediyorlar.
:45:13
Sanýrým ben beraber olduðum
hiç kimseyi unutmadým.
:45:17
Herkesin kendine özgü özellikleri var.
Bunlarýn yerine baþka birþey
getiremezsin.Ama kayýp, kayýptýr.
:45:28
Her ayrýlýk bana zarar veriyor ve tam
anlamýyla iyileþemiyorum.
:45:32
Bu yüzden yeni birþeylere baþlamadan
dikkatli olmaya çalýþýyorum.Çünkü
çok inciniyorum.
:45:37
Geç kalmak bile.Aslýnda böyle
bir þey yapmam.
:45:41
Küçük þeyler üzerinde
saplantýlarým var.
:45:47
Küçük bir kýzken annem okula her zaman
geç kaldýðýmý söyleyip nedenini sordu.
:45:55
Yolda aðaçtan düþen kestaneye,
yapraklara, gölgelere bakýyordum.
Küçük þeyler...
:46:07
Ýnsanlar için de ayný.Onlarda asla
yerine baþka bir þey konulmayacak özel
detaylar bulup, onlarý özlüyorum.
:46:16
Hiç kimseyi baþkasýnýn yerine
koyamazsýn. Herkesin kendine özel
detaylarý var.
:46:25
Senin gidiþinden önceki sabah nasýl
olduðunu, güneþin kapalý oluþunu
hatýrlýyorum.
:46:35
Hatýrlýyorum ve özledim.
:46:39
-Bu delilik deðil mi?
-Bu aptal kitabý neden yazdýðýmý
biliyor musun?
:46:45
-Neden?
-Kitabý okuman ve seni Paris'te görüp
hangi cehenemdeydin diye sormam için.
:46:52
-Buradasýn zaten.
-ciddiyim, kitabý seni bulmak için yazdým.
:46:59
Bu çok tatlý ama gerçek deðil.