:42:00
Ik zou het niet missen
als het morgen in de grond zou zakken.
:42:03
Ik zie hier geen charme, maar jij wel.
:42:11
Geef maar toe dat je gevallen bent voor Dogville.
:42:15
De bomen, de bergen, de gewone mensen.
:42:19
En als dat allemaal je niet overdonderd heeft,
dan was het de kaneel.
:42:23
Die verdomde kaneel in de kruisbessentaarten.
:42:27
Dogville heeft alles waarvan je gedroomd
hebt in de grote stad.
:42:31
Jij bent erger dan Tom.
Hoe weet jij wat ik gedroomd heb?
:42:40
Jij komt zelf ook uit de stad, nietwaar?
:42:43
Dat is heel lang geleden.
:42:45
Ik ben niet meer zo dom. Ik kwam
erachter dat mensen overal eender zijn.
:42:49
Hebberig als beesten.
:42:51
In een klein stadje zijn ze alleen een
beetje minder succesvol.
:42:54
Geef ze genoeg, dan eten ze
totdat hun buiken barsten.
:42:56
Daarom wilde jij me weg hebben.
:42:59
Je kunt er niet tegen dat ik je
herinner aan wat je hier wilde vinden.
:43:12
Ik zeg je voor de laatste keer dat
je mijn huis uit moet.
:43:14
Moses mag je niet.
En ik ook niet.
:43:16
De kinderen worden al gek genoeg
van wat hun moeder hen leert.
:43:19
Dank je, Grace.
:43:29
Hoofdstuk DRIE - Waarin Grace
zich bezondigt aan gevaarlijke provocatie
:43:38
De twee weken waren veel te snel voorbij.
Grace had zichzelf vermaakt.
:43:44
Ze kon alleen maar zeggen dat
ze gek was op iedereen,
:43:47
inclusief de mensen die haar begroet
hadden met tegenzin en vijandigheid.
:43:52
Ook al had ze niet iedereen volledig of
deels voor zich ingenomen, zoals Tom zei,
:43:58
ze gaf om Dogville en ze had de stad
haar ware aard laten zien.