1:02:03
Je kunt het 'n ander keer lezen.
1:02:06
Je gaat ergens zitten
en staart naar de bergen.
1:02:11
Dat doet het meisje in mijn boek.
1:02:16
Tot ziens.
- Tot ziens. Goed nieuws.
1:02:25
Wijselijk besloot Grace te hopen op 't beste
in plaats van te vrezen voor 't ergste,
1:02:29
en plande een rustig dagje met het
wassen van haar kleren en zichzelf.
1:02:33
En om de een of andere reden
wist ze zeker,
1:02:37
dat geen van de karakters uit Tom's
verzonnen stad dat ooit zou durven dromen.
1:02:44
Opeens was het alsof Dogville haar adem inhield.
1:02:49
Zelfs de wind ging liggen, waardoor het
ongebruikelijk rustig werd in de stad.
1:02:55
Alsof iemand het met
een grote kaasstolp had bedekt,
1:03:00
waardoor een zelfde soort rust ontstaat
als wanneer men op bezoek wacht.
1:03:07
Na twee dagen vrij werd Grace weer
aan 't werk gezet, maar de rust bleef.
1:03:14
Dat nam zelfs toe tot het op de vijfde dag
omsloeg in een vreemde stemming,
1:03:23
die plots alle burgers de straat
op bracht om te luisteren.
1:03:29
Ze vroegen elkaar of de telefoon
het echt nog steeds niet deed,
1:03:33
en of iemand had gehoord dat Ben moest
omkeren op zijn weg naar Georgetown...
1:03:38
die zelfde ochtend, vanwege een
grote boom die de weg versperde.
1:03:42
Ze waren niet ongerust.
1:03:44
Ongerust was niet het juiste woord.
Toen zag Tom de auto's.
1:03:52
Tom heeft een verrekijker.
Maar je kunt ze met 't blote oog zien.
1:03:54
Het zijn er minstens acht.
1:03:56
Ik dacht dat de weg versperd was.
1:03:58
Ze moeten erlangs gekomen zijn,
voordat de boom is omgevallen.