1:16:02
en zijn bende van bandieten en boeven
samen te zweren. Ze had geen behoefte...
1:16:06
om haar antwoord daarop te herzien.
1:16:10
Ondanks dat het verschil tussen
de mensen thuis en die in Dogville...
1:16:16
kleiner was dan ze verwacht had.
1:16:20
Grace keek naar de kruisbessenstruiken
zo kwetsbaar in de gladde duisternis.
1:16:25
Het was goed te weten dat,
als je ze niet slecht behandelde...
1:16:28
ze in het voorjaar weer opkwamen en
ze in de zomer weer zouden uitpuilen...
1:16:33
met de onbegrijpelijke hoeveelheid bessen
die zo lekker zijn in taart,
1:16:39
zeker met kaneel.
1:16:42
Grace keek om zich heen naar
de angstige gezichten achter de ramen,
1:16:46
die elke stap volgden, en schaamde zich
dat zij schuld had aan die angst.
1:16:53
Hoe kon ze hen haten voor wat
in wezen louter hun zwakte was?
1:16:58
Ze zou waarschijnlijk gelijksoortige
dingen hebben gedaan...
1:17:02
als zij in een van die huizen had gewoond.
1:17:04
'Beoordeel ze naar je eigen maatstaven',
zoals haar vader zei.
1:17:08
Zou ze niet hetzelfde hebben gedaan als
Chuck, Vera, Ben, mevrouw Henson, Tom...
1:17:18
en al die mensen in hun huizen?
1:17:24
Grace ging even zitten.
1:17:27
En tegelijkertijd weken de wolken uiteen
en lieten het maanlicht door.
1:17:39
En Dogville onderging weer een van
die kleine veranderingen van licht.
1:17:56
Het was alsof het licht, voorheen
zo barmhartig en zwak,
1:17:59
nu weigerde de stad nog langer te verbergen.