1:02:00
en hij zou zien dat de reserve aan staat...
1:02:02
hij precies wist wat het was.
1:02:05
Maar Abe zou vragen hoe.
1:02:08
En dan het stuk over
het modulaire ontwerp van de lijkkisten.
1:02:11
Dat hij er dan één op kan vouwen
en meenemen in een andere.
1:02:15
Je kunt ze meer dan eens gebruiken.
1:02:17
'Je kunt ze recyclen', zou Aaron zeggen.
1:02:25
'Hoe? ' zou Abe vragen.
1:02:30
En Aaron zou vertellen
hoe simpel de dingen worden...
1:02:34
als je precies weet wat iemand ontbijt...
1:02:37
zelfs in een wereld van
inbraak vrije deksels.
1:03:01
Hoe?
1:03:03
En daar zou ik aan het verhaal begonnen zijn.
1:03:06
Of ermee opgehouden,
afhankelijk van hoe je het bekijkt.
1:03:10
Want toen Aaron voor de tweede keer terug kwam,
was het niet zo makkelijk.
1:03:16
Hij had niet gedacht dat ik terug zou vechten.
1:03:18
En tegen die tijd was hij
te uitgeput om mij te verslaan.
1:03:23
Maar om redenen die mij
nu helemaal duidelijk zijn...
1:03:26
begreep ik dat hij gewoon meer wilde.
1:03:28
Dat hij gewoon meer had geinvesteerd.
Dus ik ging weg.
1:03:32
Hij had de opdracht al uitgevoerd,
net als ik van plan was...
1:03:35
van het opnemen van gesprekken van de dag,
voor de zekerheid.
1:03:39
Door dat oortje
had hij drie seconden voorsprong op de wereld.
1:03:42
Je moet slapen. Echt slapen.
1:03:45
Dat kan niet.
Ik moet me aan het schema houden.
1:03:49
Hij hoefde alleen de woorden die
in zijn hoofd kwamen, hardop uit te spreken...
1:03:53
en de mensen om hem heen
zouden in de houding springen.