:38:18
Speelt u piano?
:38:21
Al heel lang niet meer.
:38:27
Weet je, Hannah...
Mag ik Hannah zeggen?
:38:31
Natuurlijk.
- In 1943...
:38:36
...woonde meer dan de helft van de
overgebleven Duitse joden in Berlijn.
:38:43
Veel Amerikanen denken dat er toen
amper nog joden in Duitsland waren.
:38:47
Er waren er al veel weggevoerd.
:38:51
Maar onze mannen waren veilig door
ons. Door hun arische echtgenoten.
:38:57
Ze moesten wel in fabrieken werken.
Dwangarbeiders noemt men dat nu.
:39:03
Hun beroep deed er niet toe,
ze moesten munitie maken.
:39:10
Daar is m'n eten.
Ik krijg eten van Tafeltje Dekje.
:39:14
Lieve Luis. Je weet hoe mama haar
best doet om 't verleden te vergeten.
:39:19
Maar Lena juist niet. Ze weet
alles nog, alsof 't net is gebeurd.
:39:24
Ik heb mama nog niet genoemd.
Ik wacht.
:39:28
Ik hoop dat Lena
over m'n moeder begint.
:39:31
Ze heeft vooral verteld over haar
joodse man en hoe ze hem beschermde.
:39:41
Zou jij mij beschermen?