:51:00
Hij is de baas van het bedrijf, maar hij heeft
nog nooit door zijn eigen fabrieken gewandeld.
:51:04
O, je moet gaan!
:51:05
Ik kan nu en de
rest van het jaar niet.
:51:09
Toen we klaar waren met filmen, belde
hij me een paar weken later op en zei:
:51:13
'Er is een mogelijkheid dat we samen
naar de fabrieken kunnen gaan...
:51:18
ik ga naar de Australian Open om tennis te
kijken, misschien, eh, kunnen we erheen gaan...
:51:29
of jij in ieder geval. Wil
je naar de Australian Open?'
:51:36
21 Jaar lang heb ik nooit eraan gedacht wat we de
aarde aandeden met het maken van onze producten.
:51:45
En toen begonnen in de zomer van 1994 onze klanten
vragen te stellen die we nog nooit gehoord hadden:
:51:53
Wat doet jouw bedrijf voor het
milieu? We hadden geen antwoorden.
:51:58
Het echte antwoord was: niet veel.
:52:00
En dat verontruste veel van onze
mensen. Mij niet zoveel als hen.
:52:05
En een groepje in onze onderzoeksafdeling
besloot een taakgroep op te richten...
:52:11
...en collega's van uit de
gehele wereld uit te nodigen...
:52:14
...om samen te komen en onze
milieupositie te bepalen.
:52:18
Om antwoorden te generen
voor onze klanten.
:52:21
Ze vroegen me om een
openingsspeech te geven...
:52:26
...om deze nieuwe taakgroep te
lanceren met een milieuvisie.
:52:30
Maar ik had geen milieuvisie, en
wilde die speech natuurlijk niet doen.
:52:37
Op een soort genadig moment
belandde er een boek op mijn bureau.
:52:42
Het was van Paul Hawkins, 'The Ecology of Commerce',
en ik begon het te lezen, op zoek naar inspiratie.
:52:51
En erg snel in dat boek viel mijn oog
op de zin: 'De dood van de geboorte'.
:52:57
Het was E.O. Wilsons uitdrukking
voor het uitsterven van soorten.