:19:01
Το ξέρω, με συγχωρείς!
:19:31
Η αδερφή μου έκλαιγε πολύ.
:19:36
Αναρωτιέσαι πως σε αναγνώρισα;
:19:39
Μερικοί άνθρωποι,έχουν λίγο μυαλό,
τους δίνουν το πιο μικροσκοπικό χρώμα
:19:45
Είναι εξασθενημένο, όπως μια ομίχλη,
:19:48
Είναι το μόνο πράγμα που βλέπω στο σκοτάδι.
:19:53
Ο πατέρας μου το έχει επίσης.
:19:56
Ξέρεις ποιο είναι το δικό σου χρώμα;
:19:59
Ε λοιπόν δεν θα σου πω,
δεν είναι όπως εσύ θα μίλαγες για κάτι,
:20:02
δεν ρώτησες ακόμη.
:20:11
Τρέχεις όπως ένα αγόρι.
:20:15
Σ' ευχαριστώ.
:20:22
Ξέρω γιατί αρνήθηκες την αδερφή μου,
:20:26
όταν ήμουν νεότερη...
:20:29
...συνήθιζες να μου κρατάς το χέρι
όταν περπάτούσα,
:20:34
Και ξαφνικά σταμάτησες.
:20:37
Μία ημέρα σκόντεψα, με την παρουσία σου,
και έπεσα σχεδόν.
:20:41
Τα φανταζόμουν φυσικά,
αλλά εσύ ακόμα δεν με κράταγες.
:20:48
Μερικές φορές δεν κάνουμε πράγματα που
θέλουμε να κάνουμε,
:20:50
έτσι ώστε οι άλλοι να ξέρουν τι θέλουμε.