:28:00
Dus stopte ik.
:28:02
Ik ging op mijn goed been staan,
:28:04
zodat het touw losser kwam.
:28:07
Ik gaf hem genoeg touw
om het los te maken.
:28:10
Stak het touw er weer in
aan de andere kant.
:28:14
Maakte het vast en zakte weer 50m.
:28:25
Hij beveiligde zich,
en ik klom verder naar beneden.
:28:30
En zo gingen we verder.
:28:36
Simon probeerde het
wat te versnellen,
:28:38
daardoor begon mijn been te
slingeren en kwam tegen mijn knie.
:28:44
Bijzonder pijnlijk.
:28:46
Ik was kwaad dat hij me zo pijn deed,
:28:49
en dacht: "Rustig,"
:28:51
maar ik wist dat hij geen keuze
had, het moest snel.
:28:56
Zijn gezicht zag er slecht uit,
ik vroeg me af
:29:02
of hij kwaad was.
:29:07
Ik kon niet echt op die pijnkreten letten,
:29:11
we moesten naar beneden.
:29:20
We maakten gaten in de poedersneeuw,
:29:23
en die bleven tot hij
me had laten zakken.
:29:27
Als het al zolang bleef.
:29:30
Hij liet me zakken aan een 9mm,
wel 8,8mm touw. Da's zo dik.
:29:33
Met bevroren handen.
:29:36
Wat hij deed was uitzonderlijk,
:29:38
en ik heb nog nooit gehoord
van zo'n reddingsactie.
:29:56
We daalden in volle storm. Ik
weet niet wat de windchillfactor was,
:29:59
maar het kon -80 zijn.