:56:09
Ik maakte geen knoop aan het
einde van het touw.
:56:12
En als er niks was zou het
touw niet kunnen houden.
:56:15
Dan zou ik vallen. Alles zou snel gaan.
:56:40
Ik dacht: "Jezus, wat groot!"
:56:53
Op dit moment was ik fysiek uitgeput,
:56:58
strompelend en uitgedroogd.
:57:03
Er ging vanalles door mijn hoofd,
:57:06
schuldgevoelens, angst, hoe moest
ik het aan Joe's ouders uitleggen,
:57:12
aan vrienden, aan Richard.
:57:17
Ik dacht er even aan een goed
verhaal te verzinnen,
:57:21
waarin ik beter naar voor kwam.
:57:25
En daar heb ik een hele tijd over gedacht.
:57:35
Het enige beeld van Peru
dat was blijven hangen was
:57:40
het zien van deze man.
:57:44
En hij was al heel dicht
voor ik hem herkende.
:57:51
Maar hij zag er verschrikkelijk uit.
:57:54
Onherkenbaar.