:13:01
Ik vergeet hoelang ik in
deze trein zit.
:13:05
Ik ga me zeer eenzaam voelen.
:13:12
Ik herinner me dat velen
naar 2046 zijn gegaan.
:13:16
Jij bent de eerste die terug is gekomen.
:13:21
Mag ik vragen waarom je 2046 hebt verlaten?
:13:30
Als iemand me vroeg waarom
ik 2046 heb verlaten,...
:13:33
...gaf ik vage antwoorden.
:13:40
Vroeger,...
:13:42
...toen mensen geheimen hadden
die ze niet wilden delen,...
:13:45
...beklommen ze een berg.
:13:48
Ze zochten een boom
en maakten er een gat in.
:13:53
En ze fluisterden het geheim in het gat.
:13:57
Daarna bedekten ze het gat met modder.
:14:02
Op die manier zou niemand
het kunnen ontdekken.
:14:09
Ik ben ooit verliefd op iemand geworden.
:14:13
Na een poosje, was ze er niet.
:14:17
Ik ging naar 2046.
:14:20
Ik dacht dat ze misschien daar op me wachtte.
:14:25
Maar ik kon haar niet vinden.
:14:31
Ik vraag me nog steeds af
of ze van me hield of niet.
:14:38
Ik ben het nooit te weten gekomen.
:14:42
Misschien was haar antwoord als een geheim...
:14:48
...dat niemand ooit zou kennen.
:14:50
Alle herinneringen zijn sporen van tranen.