:12:00
steek m'n hand uit, en als hij dan kijkt...
:12:06
- Zo kun je het doen.
- Dan is hij apetrots.
:12:09
Zeker. En ik zal die vermelding
voor je aanvragen.
:12:13
Maar je moet geduld hebben.
:12:15
- Zeker.
- Daar gaat tijd in zitten.
:12:17
Op het juiste moment
zorg ik dat ie erdoor komt.
:12:22
- Zal ik jou 's wat zeggen?
- Nou?
:12:24
Als we thuiskomen,
:12:27
blijf ik je gewoon "kolonel" noemen.
:12:33
Wat zeg je me daarvan?
:12:38
Dat zie ik wel zitten.
:12:42
Bij ons in de staat
heb je niet zoveel heuse kolonels.
:12:48
Ik weet hoe ik Cooney
uit de compagnie krijg.
:12:52
Dat kun je vergeten.
:12:54
- Luister je niet eens?
- Waarom zou ik?
:12:57
Je weet dat Bartlett de politiek in wil.
Cooney's pa heeft ze in z'n zak.
:13:02
Dus Erskine zit gebakken.
We zitten aan hem vast.
:13:05
Luister ook even naar mij
nu je je hart hebt gelucht, oké?
:13:12
Ga je gang.
:13:13
Goed, ik zal het eenvoudig stellen:
:13:18
Ten eerste: Bartletts politieke toekomst
hangt deels af van z'n werk hier, toch?
:13:25
Twee: Bartlett is niet gek, toch?
:13:30
Drie: Cooney is onbetrouwbaar
en dat weet Bartlett best.
:13:35
Volgende keer blijft 't niet bij 14 man,
maar wordt 't een ramp. Dit is menens.
:13:42
Wat ben je dan van plan?
:13:45
Lk wil Bartlett confronteren
en zeggen dat hij Cooney bevordert.
:13:50
- Dat lukt nooit.
- Waarom niet?
:13:52
Hij bezorgt hem
een baantje bij Bataljon of Divisie.
:13:56
Dan blijft 't bij sneetjes in z'n vingers.
:13:59
Onze zorgen en die van Bartlett voorbij
en verder met de oorlog.