1:00:02
Sama wiem tak mało.
1:00:08
Wydaje mi się, że idę długim korytarzem,
1:00:14
w ktorym kiedyś były lustra.
Wiszą tam jeszcze fragmenty tych luster.
1:00:19
A kiedy dochodzę do końca tego korytarza,
1:00:22
widzę ciemność.
1:00:26
I wiem, że jeśli wejdę w tę ciemność,
1:00:31
umrę.
1:00:34
Nigdy nie doszłam do końca.
Zawsze udaje mi się zawrocić.
1:00:39
- Poza jednym razem.
- Wczoraj?
1:00:42
I nie wiedziałaś, co się stało,
dopoki nie obudziłaś się u mnie.
1:00:46
Nie wiedziałaś, gdzie byłaś.
1:00:48
Ale pamiętasz jakieś szczegoły,
te fragmenty luster.
1:00:51
- Niewyraźnie.
- Co pamiętasz?
1:00:53
Pokoj,
1:00:56
w ktorym siedzę sama.
1:00:58
- Zawsze sama.
- Co jeszcze?
1:01:01
- Grob.
- Gdzie?
1:01:03
Nie wiem. Grob jest otwarty,
1:01:08
a ja stoję przy kamieniu
i zaglądam do środka.
1:01:11
- To mój grob.
- Skąd wiesz?
1:01:13
- Wiem.
- Jest nazwisko na kamieniu?
1:01:18
Nie.
1:01:19
To nowy grob i jakby na mnie czekał.
1:01:24
Co jeszcze?
1:01:26
Myślę, że ta część to sen.
1:01:30
Widzę wieżę i dzwon i ogrod na dole.
1:01:35
To może być Hiszpania,
1:01:38
jakaś hiszpańska wioska.
1:01:40
A potem wszystko znika.
1:01:43
A portret?
1:01:45
- Czy widzisz portret?
- Nie.
1:01:47
Gdybym tylko znalazł klucz do tego,
początek,
1:01:50
i poskładał to razem...
1:01:52
Mogłbyś wyjaśnić i po wszystkim?
1:01:55
Jest wyjaśnienie.
1:01:59
Jestem szalona.
To by wszystko wyjaśniło, prawda?