:47:01
Czym jest pani tak pochłonięta?
:47:03
- Pańską sztuką.
- Co?
:47:07
To pana sztuka, prawda?
:47:09
W rzeczy samej.
:47:12
- Gdzie ją pani znalazła?
- W moim pokoju.
:47:16
Niesamowite.
:47:20
Biedny George musiał ją pożyczyć.
Nie będę pani przeszkadzał.
:47:24
Skończyłam już czytać.
:47:27
Zobaczmy, co Florrie
nam dziś przygotowała.
:47:34
I co pani sądzi?
:47:35
- O śledziu?
- O sztuce.
:47:37
Przepraszam. Sztuka.
:47:40
Jest bardzo interesująca.
:47:42
- Miło mi to słyszeć.
- Czy była już wystawiana?
:47:47
Nie, dopiero ją skończyłem.
:47:49
Ach tak.
:47:50
Wiążę z nią duże nadzieje.
:47:52
Muszą dodawać panu sił.
:47:54
Tak jest, droga pani.
:47:59
Rozmyślałem przez pół nocy.
Chcę cię o coś zapytać.
:48:05
Czy wyobrażasz sobie
pannę Marple jako detektywa?
:48:12
Nie znam kobiet detektywów.
:48:14
Ale co o tym sądzisz?
:48:16
Nie nadaje się do tej roli.
:48:18
Mylisz się. Jest doskonała.
:48:20
- Do czego zmierzasz?
- Mam pomysł!
:48:23
Nie grajmy do poniedziałku,
zrobi się większy hałas.
:48:26
A potem wystawmy
"Z garnka z gulaszem".
:48:28
To starocie?!
:48:30
Zagadka kryminalna!
Sztuka naśladuje życie.
:48:35
Niczego sobie pomysł.
:48:37
Panna Marple zagrałaby
czcigodną Penelope Brown.
:48:41
Tak, teraz rozumiem.
:48:43
To kapitalny pomysł!
:48:45
- Zna pani tę sztukę?
- Nie.
:48:48
To klasyka.
Przyniosę scenariusze.
:48:51
Dzwoń do teatru.
Mamy próby do końca tygodnia.
:48:56
Nie sądzę, abym się nadawała
na detektywa.
:48:59
Nadaje się pani.