1:42:02
... όταν ήρθαμε στη Ν. Υόρκη
να πάρουμε την Άιρις...
1:42:05
... αλλά ήσαστε ακόμα σε κώμα.
1:42:08
Δεν υπάρχει τρόπος να
σας ξεπληρώσουμε...
1:42:10
...που μας επιστρέψατε την Άιρις.
1:42:13
Νομίζαμε πως την είχαμε χάσει...
1:42:15
... αλλά τώρα η ζωή μας είναι
πάλι γεμάτη.
1:42:19
Περιττό να σας πω...
1:42:20
... ότι στο σπίτι μας είστε
κάτι σαν ήρωας.
1:42:25
Σίγουρα θα θέλετε να μάθετε
για την Άιρις.
1:42:29
Πάει σχολείο και δουλεύει σκληρά.
1:42:32
Η αλλαγή ήταν πολύ δύσκολη
γι' αυτήν...
1:42:35
... όπως μπορείτε να φανταστείτε.
1:42:37
Αλλά έχουμε προσπαθήσει
να εξασφαλίσουμε...
1:42:40
... ότι δε θα 'χει ποτέ πια λόγους
να το σκάσει ξανά.
1:42:44
Τέλος...
1:42:46
... ο κ. Στίνσμα κι εγώ θέλουμε
πάλι να σας ευχαριστήσουμε...
1:42:50
... απ' τα βάθη της καρδιάς μας.
1:42:53
Δυστυχώς δεν μπορούμε να
ξανάρθουμε στη Ν. Υόρκη...
1:42:57
... να σας ευχαριστήσουμε αυτοπροσώπως,
αλλιώς θα το κάναμε σίγουρα.
1:43:01
Αλλά αν έρθετε ποτέ
στο Πίτσμπουργκ...
1:43:04
... θα είστε πολύ ευπρόσδεκτος
μουσαφίρης στο σπίτι μας.
1:43:08
Με τις βαθύτερες ευχαριστίες μας,
Μπερτ και Άιβυ Στίνσμα.
1:43:14
Έρχεται ο Έντι και λέει
"Θέλω ν΄ αλλάξω λάστιχα".
1:43:18
Του λέω "Καινούρια είναι".
1:43:20
"Δε δίνεις τίποτε άλλο,
τη γυναίκα σου, ας πούμε;"
1:43:23
Ήταν η Μις Νιου Τζέρσει, 1957.
1:43:25
Γι΄ αυτό δεν έχει ρεζέρβες
ο στόλος των ταξί.
1:43:28
Φαντάρε, Μάγε, Φονιά.
1:43:30
-Τσάρλι Τ.
-Τι χαμπάρια;
1:43:33
Τράβις, έχεις κούρσα.
1:43:36
Γαμώτο!
1:43:38
Θα σας δω αργότερα.