:29:05
Ik ben blij dat ik Leonard Zelig
kan behandelen,
:29:08
nu hij onder curatele
van 't ziekenhuis staat.
:29:11
Ik dank het bestuur dat ik dit mag doen.
:29:15
Ik hoop dat ik hem als volwaardig burger
weer de maatschappij in kan sturen,
:29:20
niet meer als 'n curiositeit
zonder eigen leven.
:29:24
Dr. Fletcher heeft geen tijd om te trouwen.
:29:27
Al haar aandacht
gaat uit naar Leonard Zelig.
:29:31
Ze wil hem bij haareuis
op 't platteland brengen.
:29:34
Daar schept ze 'n neutrale
omgeving buiten de maatschappij.
:29:38
Hier gaat ze op zoek
naar 'n nieuwe behandeling,
:29:41
in de hoop
z'n unieke ziekte te doorgronden.
:29:45
Ze beseft hoe belangrijk haar werk is
en zorgt dat 't hele proces gefilmd wordt.
:29:52
Daartoe neemt ze contact op
met haar volle neef Paul Deghuee,
:29:56
uitvinder en part-time fotograaf.
:30:00
Ze zei: "Ik wil dit geval vastleggen
voor toekomstige generaties
:30:05
en de wetenschappelijke wereld,
en je moet de camera heel stil houden."
:30:09
Ik zei: "Waarom maak je
gewoon geen aantekeningen ?"
:30:13
En zij: "Paul, als 'n man van uiterlijk
verandert, dan wil je dat zien."
:30:19
"Dat kan je niet opschrijven. En
trouwens, ik ga geschiedenis schrijven."
:30:24
De witte kamer wordt zorgvuldig
op maximale sereniteit ingericht.
:30:30
Het is 'n kleine studeerkamer
met weinig meubilair.
:30:35
Er zitten knullige schijnwerpers op
de muur om voor genoeg licht te zorgen.
:30:41
Er zitten microfoons
op speciaal uitgekozen plaatsen.
:30:45
De camera filmt door 'n vlak van glas
waardoor hij niet zo erg meer opvalt.
:30:51
Het geluid wordt gesmoord
met 'n deken en wat er voor handen is.
:30:57
Vanuit die benauwde positie
maakt fotograaf Paul Deghuee