:17:08
Co pan myśli?
:17:11
Słucham?
:17:12
Pana przyjaciel.
:17:14
Jak, pana zdaniem, wygląda?
:17:16
Trudno powiedzieć.
Chyba nie rozumiem pytania.
:17:19
To proste pytanie.
:17:21
Jak, pana zdaniem, wygląda?
:17:23
Pan jest lekarzem?
:17:26
Czemu pan pyta mnie?
:17:29
Ponieważ chcę usłyszeć
pańską opinię.
:17:34
Nie wygląda dobrze.
Cały czas tak siedzi?
:17:37
Głównie.
:17:39
Był ranny?
:17:41
Tak, dość lekko.
:17:42
To nie jest kwestia fizjologii.
:17:45
Więc co mu się stało?
:17:47
Wiemy tylko, że przez miesiąc
był zaginiony.
:17:50
Nie wiedzieliśmy nawet,
kim jest.
:17:53
On wie, kim jest?
:17:54
Nie wiem.
:17:55
Ani razu się nie odezwał.
:17:58
Czyli, że nic pan nie wie.
:18:01
Wiem kilka rzeczy, sierżancie.
:18:04
Postanowiłem pana tu sprowadzić.
:18:07
Po co?
:18:09
Matka pacjenta pomyślała...
:18:11
że może pan mu pomóc.
:18:13
Chętnie wypróbuję wszystkiego.
:18:16
- Czyli mnie?
- Teraz tak.
:18:20
Gdy usłyszałem o pana stanie...
:18:23
pomyślałem,
że to może dobra terapia.
:18:27
Dla kogo?
:18:29
Dla obu, mam nadzieję.
:18:31
Proszę za mną. Coś panu pokażę.
:18:41
Sałatka z tuńczykiem.
:18:43
Dużo majonezu, bez selera.
:18:46
Dwie.
:18:47
Chce pan coś?
:18:49
Kawę?
:18:50
2 kawy z cukrem i śmietanką.
:18:54
To wszystko.